„Emocje to nieprzewidywalne wiatry,
które kierują naszym statkiem,
ale to od nas zależy jak popłyniemy”
O Mnie
Mam na imię Eliza od wielu lat pracuje jako nauczyciel, pedagog, terapeuta. Moje ostatnie doświadczenia życiowe pokazały mi jak elementarną nieomal, że podstawową role w życiu człowieka a szczególnie dziecka odgrywają emocje. Jak bardzo ważna jest proces od obserwacji emocji do rozpoznawania i nazywania ich. Jak istotną role odgrywają one w naszym myśleniu i spostrzeganiu siebie, innych i świata. Jak jednego dnia możemy czuć silną euforie a następnego spadek energii, smutek czy złość. Jak bardzo ograniczyliśmy określanie swojego stanu emocjonalnego do smutek,radość, złość, lęk,przygnębienie, stres… A wiecie Państwo ile średnio jest określeń emocji? Osobiście znam 165.
Sposobów na radzenie sobie z emocjami tymi, które sprawiają nam dyskomfort bo to głównie na nie szukamy sposobów jest ogrom i dla dzieci i dla dorosłych, ale trzeba wiedzieć, że nie każdy sposób jest dla każdego, tutaj rokuje indywidualne podejście. Co nie zmienia faktu, że praca w grupie jest najlepszą formą rozwoju i wsparcia jaką dotychczas stworzono. Sztuka rozpoznawania emocji a w konsekwencji techniki radzenia sobie z nimi w aktualnych czasach to podstawa przetrwania, rozwoju i przyszłości…
Emocje mają tak samo wiele barw i odcieni jak kredki, dlatego są one moimi przyjaciółmi, nawet jeśli nie zawsze ich barwa mi odpowiada i cieszy..
Eliza Pyzik
Zapraszam
Dzieci na warsztaty uczące współpracy ze sobą, swoimi emocjami, grupą.
Zajęcia będą odbywać się od stycznia, co środę w Lublinie w godzinach 17-18.
Do czerwca 2026 oferta jest bezpłatna. Ilość miejsc ograniczona.
Zapisy pod nr tel
603 500 390
Ukończone:
Mgr pedagogika z pomocą psychologiczno – pedagogiczną
Edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna
Edukacja i rewalidacja osób w spektrum autyzmu
Integracja sensoryczna
Surdopedagogika
Mindfulness – trening uważności
Hortiterapia
„Spójrz inaczej”
W trakcie:
Arteterapia
Psychologia pozytywna
Emocje – co to właściwie?
Emocje to wewnętrzne stany, które odzwierciedlają nasze uczucia, nastroje i reakcje na różne sytuacje. Mają istotny wpływ na nasze zachowanie, podejmowanie decyzji oraz relacje z innymi. Często też pomagają lub przeszkadzają nam w adaptacji do otoczenia i komunikowania naszych potrzeb. Są kluczowe w psychologii i psychoterapii pomagają w zrozumieniu siebie i innych.
Emocje u dzieci
„Dzieci uczą nas jak ważne są emocje ponieważ to one są ich językiem”
Emocje u dzieci są bardzo intensywne i często zmieniają się bardzo szybko. Ważne jest aby miały wsparcie dorosłych w nauce regulacji uczuć. Emocje u dzieci są bardzo powiązane z ich procesem rozwoju poznawczego i społecznego. Emocje, których doświadcza dziecko są silne i powiązane z otoczeniem czyli rodziną, rówieśnikami i środowiskiem w którym się wychowują. Istotne jest budowanie bezpiecznej i wspierającej atmosfery, która pozwala dzieciom na zdrowy rozwój emocjonalny. W miarę jak rosną rozwijają w sobie coraz bardziej złożone mechanizmy radzenia sobie z emocjami. Pamiętajmy, że dzieci uczą się emocji przez obserwacje dorosłych i naśladownictwo. Umiejętność rozpoznawania emocji jest kluczowa do budowania umiejętności społecznych w przyszłości.
Warto zauważyć, że emocje u dzieci są ściśle związane z ich zdolnościami poznawczymi, doświadczeniami życiowymi, indywidualne cechy temperamentu oraz przez interakcje z rówieśnikami. Dlatego ważne, aby otaczać dzieci zrozumieniem, i cierpliwością, co pomoże im lepiej radzić sobie i budować zdrową samoświadomość.
Samoświadomość u dzieci rozwija się stopniowo, jest to proces w którym uczą się one rozpoznawać swoje uczucia, myśli i zachowania. Z czasem uczą się też refleksji nad własnym zachowaniem, co prowadzi do lepszego zrozumienia siebie i budowania pewności siebie. Wspieranie dzieci w wyrażaniu siebie, zadawaniu pytań i uczeniu się na własnych doświadczeniach pomaga budować ich pewność siebie i zdrową samoświadomość. W miarę jak dorastają ich samoświadomość zaczyna obejmować zrozumienie własnych potrzeb, mocnych stron, zainteresowań a także unikalnych cech charakteru. Wspieranie ich w eksploracji własnej tożsamości, w budowaniu pozytywnego obrazu siebie i empatii stanowi klucz do prawidłowego rozwoju.
Rozwój emocjonalny u dzieci przebiega przez kilka kluczowych etapów
Od 0-2 roku życia, dzieci przede wszystkim nawiązują więzi emocjonalne z opiekunami, uczą się rozpoznawać podstawowe emocje takie jak radość, smutek, złość i zaczynają reagować na emocje innych.
W wieku przedszkolnym, czyli od około 3 roku życia do 5 dzieci zaczynają lepiej rozumieć i nazywać swoje emocje a także uczą się empatii i podstawowych umiejętności społecznych. W tym okresie ważne jest rozwijanie zdolności do regulacji emocji.
W wieku szkolnym 6 – 12 lat dzieci rozbudowują coraz bardziej złożone emocje, uczą się radzić sobie z konfliktami, budują głębsze relacje z rówieśnikami i zaczynają bardziej świadomie budować swoja tożsamość emocjonalną.
Rozwój emocjonalny po 12 roku życia do 18 młodzi ludzie doświadczają intensywnych zmian emocjonalnych, poszukują tożsamości uczą się zarządzać emocjami i budować głębsze relacje interpersonalne.
W dorosłości między 18 a 40 rokiem życia rozwój emocjonalny koncentruje się na stabilizacji emocjonalnej, budowaniu trwałych związków, radzenia sobie ze stresem i realizacji celów.
W wieku średnim od 40 do 65 roku życia emocje skupiają się na refleksji nad własnym życiem, adaptacji do zmian, na przykład pustki nestora oraz utrzymywaniu zdrowych relacji.
W starości po 65 roku życia rozwój emocjonalny często koncentruje się na akceptacji siebie, budowaniu poczucia spokoju oraz przekazywaniu mądrości kolejnym pokoleniom.
Każdy z tych etapów wnosi coś unikalnego i buduje fundamenty do dalszego rozwoju emocjonalnego w późniejszych latach.
Jakie oblicze może mieć zaburzony rozwój emocjonalny u dzieci
Brak zdolności do nazywania, rozpoznawania wyrażania uczuć, lub wyrażania w sposób nieakceptowalny, niska samoocena, brak pewności siebie, częste, impulsywne zmiany nastroju, trudności w relacjach społecznych, brak zdolności do regulacji uczuć, trudności w radzeniu sobie ze złością, wyzwaniami, lęk separacyjny, poczucie odtrącenia, lęki społeczne kiedy dziecko obawia się nowych sytuacji czy kontaktów z nieznajomymi, depresja , zaburzenia zachowania.
Z zdiagnozowanych zaburzeń zachowania występują one w ADHD, autyzmie,zachowaniach opozycyjno- buntowniczych, niedostosowaniu społecznym.
Czynniki wpływające na zaburzenia emocjonalne u dzieci
Czynniki wpływające na zaburzenia emocjonalne u dzieci są zróżnicowane i mogą obejmować zarówno czynniki biologiczne jak genetyka ponieważ pewne zaburzenia emocjonalne mogą mieć podłoże dziedziczne. Ponadto biochemia mózgu, na przykład poziom neuroprzekaźników. Z kolei czynniki środowiskowe to na przykład warunki rodzinne, styl wychowania, stabilność i jakoś relacji w rodzinie, a także obecność konfliktów, przemocy czy zaniedbania. Dodatkowo czynniki środowiskowe to także sytuacje społeczno – emocjonalne rodzin, dostęp do wsparcia a także środowisko szkolne i rówieśnicze. Czynniki psychologiczne obejmują indywidualne cechy dziecka, takie jak temperament, zdolności radzenia sobie ze stresem, a także wcześniejsze doświadczenia życiowe, jak traumy czy ważne wydarzenia.
Wszystkie te czynniki wzajemnie się przenikają i wpływają na emocjonalny rozwój dziecka, dlatego tak ważne jest kompleksowe podejście do dziecka.
Czy szkoła wspiera rozwój emocjonalny dzieci?
Z pewnością szkoła odgrywa istotną role w procesie rozwoju emocjonalnego dziecka natomiast czy dba o ten prawidłowy rozwój? Jako nauczyciel w klasach 1-3 informuje, że w podstawie programowej niewiele jest o emocjach i sposobach radzenia sobie z nimi. Wiele bardzo wiele zależy tak naprawdę od wychowawcy, nauczyciela danej klasy. Wiem, że w klasach starszych w programie edukacji zdrowotnej jest wiele tematów poruszających pracę nad emocjami natomiast wiem też, że ten nowy przedmiot wzbudził wiele kontrowersji.
Co proponuję...
„ Wspieranie rozwoju emocjonalnego dziecka to zasiewanie w jego sercu zaufania, empatii, siły i pewności siebie, które będą owocować przez całe życie”
Tak jak można wywnioskować, na warsztatach skieruje siły na proces rozwoju emocjonalnego u dziecka. Zapoznam go z szeregiem emocji o których może jeszcze nie słyszał, lokalizowaniu źródła emocji, łączenia go z myślami jakie jej towarzyszą, zmiana myślenia w celu zmiany emocji. Zapoznam dzieci z technikami radzenia sobie ze wszystkim pochodnymi uczuciami złości, smutku, wstydu,,,.
Podczas zajęć będziemy korzystać z form arteterapii- wyrażania siebie poprzez sztukę oraz maindfulness- treningiem uważności. W zależności od grupy wiekowej będziemy odkrywać swoje mocne, strony i zainteresowania, uczyć się akceptacji słabych stron i pracy nad nimi. Wachlarz możliwości jest tak samo szeroki jak zakres uczuć i kolorów kredek…….
Zapraszam
Eliza Pyzik